به نقل از «باشگاه خبرنگاران»

بهترین زمان آموزش زبان دوم برای کودکان چه سنی است؟

تاریخ انتشار: ۸ فروردین ۱۴۰۳ | کد خبر: ۴۰۰۱۸۹۴۰

این روز‌ها بحث دو زبانه شدن کودکان برای برخی از والدین موضوع قابل اهمیتی شده است و دوست دارند که فرزندشان از همان سنین خردسالی مسلط به زبانی غیر از زبان مادری باشد، اما روش‌های درست و اصولی این کار چیست؟ اصلاً برای آموزش فرزندمان سنین زیر چهارسالگی بهتر است یا کودکمان باید کمی بزرگتر شود و آموزش‌ها برای او شروع شود؟ آسیب‌های این نوع آموزش در چیست؟

والدین حواسشان به محتوای کارتون‌ها باشد

فارغ از سن شروع آموزش زبان برای کودکان بسیاری از کارشناسان معتقدند آموزش زبان از طریق نمایش کارتون‌ها و فیلم‌های زبان اصلی آسیب‌های فرهنگی جدی خواهد داشت.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

سبک زندگی، نوع پوشش، نحوه تعامل والدین با فرزندان، تعامل کودکان با یکدیگر و… از مواردی است که اغلب دارای تفاوت‌های متعدد در فرهنگ‌های مختلف است که نمایش این دست کارتون‌ها می‌تواند فرزند شما را دچار بحران هویتی و فرهنگی کند.

«سمیه شاه حسینی روانشناس و مدرس مهارت‌های زندگی» در مورد آموزش‌های دوزبانه شدن کودکان چنین می‌گوید:

در گذشته بسیاری از روانشناسان کودک معتقد بودند که از سن سه سالگی به بعد می‌شود که آموزش زبان دوم را برای کودکان شروع کرد، اما قائده آن به این صورت است که این آموزش در هر فردی متفاوت است. گاهی اوقات زود شروع کردن یک مسئله‌ای یا یک مهارتی در کودک باعث می‌شود که او از آن مهارت زده شود یا اینکه کامل و جامع آن را یاد نگیرد و یا نصفه و نیمه و دست و پا شکسته یاد بگیرد.

زبان دوم پس از یادگرفتن کامل زبان مادری

سوالی که در ذهن والدین است این است که بهترین زمان برای زبان آموزی زبان دوم چه زمانی است؟ این کارشناس در پاسخ می‌گوید:

بهترین زمان وقتی است که فرزند ما زبان اول یا همان زبان مادری خودش را (چه خواندن، چه نوشتن) به طور کامل یاد گرفته باشد. 

همه ما این را می‌دانیم که طوطی‌وار صحبت کردن با کامل و روان صحبت کردن یک زبان که اصول و قواعد آن را یاد گرفته باشیم بسیار متفاوت است.

بله این یک مسئله طبیعی است که ما یک سری اصطلاحات به زبانی غیر از زبان مادری را به کودک زیر سن سه، چهار سالمان آموزش دهیم و او بتواند آن اصطلاحات را حفظ شود و در محفظه ذهنی‌اش باقی بماند و ذخیره‌سازی شود و هر زمانی خواست آن بازیابی اطلاعات را در موردش انجام دهد ولی این بدان معنا نیست که کودک ما بتواند به آن زبان تسلط پیدا کند.

آموزش حرفه‌ای زبان دوم مسئله‌اش کاملا متفاوت از آموزش به زبان مادری و یک سری الفاظ و اصطلاحات است.

آموزش نهادینه پس از ۷ سالگی شروع می‌شود

سوال بعدی والدین درباره یادگیری زبان دوم کودکان این است که از چه سنی آموزش را شروع کنند که نتیجه بهتری بگیرند و این زبان دوم در ذهن فرزندشان نهادینه شود؟

این مشاور در پاسخ می‌گوید:

اگر بناست که آموزش زبان دوم به نحوی باشد که در ذهن فرزند ما بماند و نهادینه شود و کودک ما بتواند این زبان را در موقعیت‌های خاص خودش استفاده کند بهتر است که بعد از سن هفت سالگی باشد. یعنی زمانی که بچه ما کلاس اول ابتدایی را گذرانده و خواندن و نوشتن زبان مادری خودش را کاملاً یاد گرفته است. در این حالت ما می‌توانیم آموزش زبان دوم، سوم را برایش شروع کنیم. 

در سن سه، چهار سالگی ما به عنوان والدین فقط می‌توانیم یک سری اصطلاحات آن هم به نحوی که کودک ما زده نشود، دوست داشته باشد، ذوق یاد گرفتنش را داشته باشد و جایگزین زبان اولش نشود یاد دهیم.

روش‌ها را در شرایط خاص می‌توان تغییر داد

مورد بعدی که شاید در ذهنمان بوجود آید این است که در هر حالتی تماشای کارتون‌های آموزشی مناسب نیست یا استثنا‌هایی هم وجود دارد؟ 

شاه حسینی در‌پاسخ می‌گوید:

البته یک سری استثنا‌ها هم وجود دارد مثلا در مواردی ممکن است فردی بگوید شرایط زندگی ما به گونه‌ای است که قرار است در خارج از کشور زندگی کنیم، در اینجا دیگر زبان اول خیلی معنا پیدا نمی‌کند. اگرفردی چنین شرایطی داشته باشد در کنار آموزش حرفه‌ای و اصولی با قواعد درست وخاص خودش والدین کودک می‌توانند از سن سه، چهارسالگی کارتون‌هایی با محتوای مناسب سن، اعتقادات و فرهنگ خودشان برای او به نمایش بگذارند تا بتواند زبان مورد نظر را یاد بگیرد. لارم به ذکر است بگویم، چون کودکان درک وشناخت درستی از کلمات زبان دوم را ندارند، والدین در کنارش توضیحات کامل به او دهند که الان کلمه‌ای در کارتون استفاده شده است دقیقاً بجای چه کلمه‌ای بکار برده شده است. پس بهترین کار این است که زمانی که فرزند ما به درک کاملی از زبان اول رسید، آموزش زبان دوم و سوم را شروع کنیم. 

بطور کلی آموزش زبان دوم برای کودکانی که آموزش در مدرسه نداشته‌اند پسندیده نیست مگر در مواردی خاص.

از کتاب‌های آموزشی-تصویری استفاده کنید

در مواردی هم یک سری کتاب‌هایی برای کودک و نوجوان وجود دارد که آموزش زبان آموزی با شکل و تصویر است. یعنی در ابتدا تصویر را نشان می‌دهد بعد آموزش زبان. در سنین زیر چهار سالگی این روش درک بهتری می‌تواند داشته باشد تا کارتون‌های آموزشی.

 بطور کل در آموزش زبان‌هایی غیر از زبان مادری در ابتدا تصویرسازی مهم است نه آموزش طوطی‌وار که فرار است و در ذهن نمی‌ماند؛ و ماندگاری ندارد، باعث دلزدگی می‌شود و هم اینکه در آینده برایش قابل استفاده نخواهد بود. فیلم‌ها هم اگر به صورت آموزشی باشند قابل استفاده‌تر هست تا اینکه یک انیمیشن یا کارتون باشد که کودک هیچ درکی از اصطلاحات آن را ندارد و بجای اثر سازنده اثر مخرب دارند.

منبع: فارس 

باشگاه خبرنگاران جوان وب‌گردی وبگردی

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: آموزش زبان آموزش کودکان زبان مادری آموزش زبان دوم برای کودکان زبان مادری کارتون ها برای کودک زبان اول یک سری

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۴۰۰۱۸۹۴۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دومینوی آسیب‌

علاقه به استفاده از لوازم‌آرایش توسط کودکان به‌ویژه دختران زیر ۷ سال از جمله نگرانی‌های بسیاری از خانواده‌هاست و مشکل اصلی زمانی پیش می‌آید که والدین نمی‌دانند در مقابل این خواسته و کنجکاوی فرزندشان چه پاسخی بدهند و چطور با او و خواسته‌اش برخورد کنند.

به گزارش ایسنا،روزنامه خراسان در گزارشی با این عنوان به ویدئوهای پربازدید آموزش میکاپ برای دختران زیر ۱۰ سال در شبکه‌های‌اجتماعی و آسیب‌های آن برای کودکان از دیدگاه یک کارشناس‌ارشد مشاوره توان‌بخشی پرداخته و نوشته است: امروزه جوامع بشری تغییرات‌اجتماعی و رشد فرهنگ مصرفی فزاینده‌ای را تجربه می‌کنند که بخشی از آن به زیباسازی چهره و بدن افراد برمی‌گردد. در این حوزه آرایش صورت در بین دختران جوان عمومیت و رواج زیادی یافته است به‌ویژه که سن آرایش پایین‌تر آمده و گاهی شاهد کودکان کم سن‌وسالی هستیم که در مجالس و مهمانی‌ها نه تنها چهره خود را آرایش می‌کنند بلکه آموزش آن را در اختیار کاربران زیادی در فضای‌ مجازی قرار می‌دهند.

علاقه به استفاده از لوازم‌آرایش توسط کودکان به‌ویژه دختران زیر ۷ سال از جمله نگرانی‌های بسیاری از خانواده‌هاست و مشکل اصلی زمانی پیش می‌آید که والدین نمی‌دانند در مقابل این خواسته و کنجکاوی فرزندشان چه پاسخی بدهند و چطور با او و خواسته‌اش برخورد کنند. در ادامه، نکاتی در همین باره مطرح خواهد شد.

اصلی‌ترین علل علاقه دختربچه‌ها به آرایش

ابتدا باید علت علاقه کودک به این امر را جویا شویم. شاید بخش اعظمی از توجه کودکان به لوازم آرایشی ناشی از کنجکاوی آن‌ها برای کشف محیط پیرامون‌شان باشد. همچنین کودکان در انتهای سال‌های ۵ و ۶ سالگی نسبت به تفاوت‌های جنسیتی خود با افراد بالغ حساس‌تر شده و کنجکاوی‌های جنسی آن‌ها در حال شکل‌گیری است. بنابراین در صورت دیدن منظره آرایش کردن اطرافیان خود به این مسئله حساس شده و کنجکاوی و علاقه بیشتری را نشان می‌دهند. شایان ذکر است که این توجه مختص کودکانه دختر نبوده بلکه پسران هم نسبت به این امر کنجکاوی و علاقه نشان می‌دهند اما بسیاری از متخصصان منع کودک را از این امر اشتباه می‌دانند و معتقدند ممانعت در برابر خواسته‌ها و علائق در دوران کودکی منجر به افزایش فزاینده آن در دوره نوجوانی و بزرگ سالی خواهد شد. تقلید از بزرگ ترها، حس کنجکاوی، تشویق کودک به آرایش‌کردن از علل مهم علاقه کودک به آراستن چهره خود است.

اهمیت فراوان اولین واکنش والدین

این که اولین بار چگونه با این علاقه کودک برخورد شود بسیار مهم است، بنابراین اولین برخوردهای والدین نباید ایجاد تنش کند و او را نسبت به این امر کنجکاوتر کند. به جای هیجانی کردن فضا و ایجاد تنش و کشمکش، بدون تندروی‌های بی‌مورد باید از لجبازی‌ها و کنجکاوی‌های کودک بکاهیم و از عوارض آرایش‌کردن کودک پیشگیری کنیم.

پیامدهای تلخ آرایش‌کردن کودکان

از مهم‌ترین پیامدهای آرایش کردن کودکان می‌توان به این موارد اشاره کرد:

۱- آرایش کودک به‌تدریج عزت‌نفس و اعتمادبه‌نفس او را کاهش می‌دهد چراکه پس از مدتی که به آرایش‌کردن عادت کند، نسبت به چهره واقعی خود احساس خوبی نخواهد داشت و بدون آرایش در محیط بیرون حاضر نخواهد شد.

۲- مواد آرایشی به دلیل وجود مواد شیمیایی ممکن است تاثیراتی در بیش فعالی کودکان بگذارد.

۳- آرایش کردن می‌تواند منجربه خود بزرگ‌بینی و غرور کاذب کودک شود.

۴-کودک وقتی را که می‌بایست صرف بازی کند به آرایش کردن می‌پردازد.

۵- ذهن کودک درگیر مقایسه خود با بزرگ سالان می‌شود و از گروه هم سال فاصله می‌گیرد و باعث تنها ماندن وی می‌شود.

۶- موجب تمایل به تغییرات چهره و عمل زیبایی در بزرگ سالی خواهد شد.

۷-آرایش کردن منجر به داشتن الگویی نامناسب در ذهن کودک خواهد بود.

۸- پوست کودکان لطیف و حساس بوده؛ بنابراین لوازم آرایش ممکن است عوارض جانبی زیادی را برای آن‌ها ایجاد کند.

راهکارهای پیشگیری از ترغیب دختربچه‌ها به آرایش‌

۱- تا حد امکان در مقابل کودکان آرایش نکنید و تا سن معینی آن‌ها را به آرایشگاه‌های بزرگسالان نبرید.

۲- لوازم آرایش خود را از دسترس کودکان دور نگه دارید.

۳- کودک را با خود به مراکز خرید لوازم آرایش نبرید چراکه تماشای رنگ‌های متنوع در مراکز فروش جذابیت لوازم‌آرایشی را برای کودک افزایش می‌دهد.

۴- در حضور کودک در مورد چهره‌آرایی و آرایش کردن کمتر صحبت کنید و از تماشای فیلم‌هایی با تصاویری در این مورد خودداری کنید.

۵- در صورت مشاهده استفاده از لوازم آرایش توسط کودک یا درخواست او برای این کار به هیچ عنوان واکنش شدید از خود نشان ندهید، زیرا این کار ممکن است کنجکاوی و لجبازی یا علاقه او را تشدید کند.

۶- با توجه به سن کودک به او بفهمانیم که آرایش کردن مناسب او نبوده و ممکن است به سلامت او آسیب برساند.

۷- به او بگویید که این کار مختص بزرگ‌سالان است و دنیای زیبای کودکی را برای وی جذاب‌تر کنید.

۸- اگر نتوانستید با ملایمت او را منصرف کنید به او اجازه دهید یک بار آن هم در مقادیر کم این کار را انجام دهد ولی حتماً از وسایلی استفاده کند که بی‌خطر بوده و از حداقل مواد شیمیایی تشکیل شده باشد.

۹- از چهره آرایش کرده او ابراز خوشحالی و رضایت نکنید و باعث نشوید که به این نتیجه برسد که من زشتم و مادر و پدر وقتی آرایش دارم بیشتر مرا دوست دارند و من زیباتر به نظر می‌رسم. 

انتهای پیام